Adolf Hitler opende de Olympische
Winterspelen in Garmisch-Partenkirchen. De legendarische Noorse Sonja Henie behaalde
er haar derde olympische titel bij het kunstschaatsen.
Zoals ook in andere democratisch
geregeerde landen begon men in Nederland, dat geen medailles won bij de
Winterspelen, zich er tegen te verzetten dat een dictatuur de Spelen
organiseerde. De Nederlandse Rooms-Katholieke kerken waren inmiddels zelfs klaarwakker
en kort na de opening van de Winterspelen werd in alle kerken een mandement van de bisschoppen voorgelezen waarin
het lidmaatschap van de NSB voor katholieken verboden werd.
Zoals
ook anderen die hem waren voorgegaan, hield Hauptmann nog steeds zijn onschuld
vol maar hij werd op 3 april 1936 in de elektrische
stoel terechtgesteld. Een verslaggever smokkelde een camera naar binnen en de
volgende morgen al prijkte er een foto van Hauptmanns laatste momenten op de
voorpagina’s van een aantal kranten in Amerika.
Weer zo’n terechtstelling die verscheurende twijfels
de wereld in hielp, er bleven mensen geloven dat Hauptmann ten onrechte was
veroordeeld en over de ware toedracht van de ontvoering en moord op het zoontje
van Charles Lindbergh zijn later vele speculaties ontstaan. De weduwe van de
terechtgestelde moordenaar zou haar leven lang proberen eerherstel voor haar
man te krijgen. Zij hield, net als hijzelf had gedaan, vol dat hij onschuldig
was. Er was ook bewijsmateriaal achtergehouden dat in Hauptmanns voordeel had
kunnen werken. Zijn advocaat voerde verder aan
dat Hauptmann niet over de middelen voor een ontvoering zou beschikken. Hij had
op dat moment geen auto, geen criminele connecties en wist zelfs niet waar de
familie Lindbergh woonde.
In Frankrijk hadden socialistische en communistische
intellectuelen zich inmiddels aaneengesloten om gezamenlijk een poging te
ondernemen het fascistische gevaar te keren. Hun organisatie vestigde een
afdeling in Brussel en ook in Engeland kwam een soortgelijke vereniging.
In Nederland kon men niet achterblijven en hier werd het
‘Comité van Waakzaamheid’ opgericht. Edgar
du Perron liep al enige tijd rond met plannen daartoe, Menno ter Braak en anderen sloten zich snel aan.
Het blad ‘Zwart Front’ van de Italiaanse fascisten begon
al meteen te schelden, Ter Braak was een ‘weggelopen domineeszoon’ en Du Perron
‘een verdachte sinjo’. Het comité liet als lid eenieder toe die
anti-fascistisch was, ongeacht de politieke of religieuze overtuiging en dat
gaf natuurlijk al snel onderlinge problemen, vooral tussen communisten en
katholieken. Een erg lang leven was het comité dan ook niet beschoren, het werd
opgeheven om een nieuw ‘Comité van Intellectueelen ter verdediging van de
Geestelijke Vrijheid’ op te richten, waarvan leden van de CPN en de NSB geen
lid mochten worden. Dat ging echter niet lukken maar tot die tijd had
het comité niet stilgezeten, er waren onder meer lezingen gegeven en omdat de
Nederlandse regering het asielrecht steeds meer beperkte, had het comité zich beijverd
voor de opvang van vluchtelingen. Enkele malen werden ministers rechtstreeks
gewezen op de ernst van de situatie. Het kon niet uitblijven, het comité werd
als snel beticht van een vijandige houding tegenover een (jawel) ‘bevriende
natie’.
Zeg mij wie je vrienden zijn, en ik zal
zeggen wie jij bent.
(Afb. Wikipedia) |
In
Berlijn, de hoofdstad van die ‘bevriende natie’ opende Hitler op 1 augustus
1936 de Olympische Zomerspelen. De Olympische fakkel werd het stadion
ingedragen tussen 110.000
in het gelid staande soldaten en toeschouwers door. Zij
brachten de Hitlergroet en een met hakenkruis beschilderde Zeppelin drapeerde
een enorme nazivlag over het stadion.
Het
had even geduurd tot het voor de buitenwacht helder was dat alleen ariërs het
land der nazi’s mochten vertegenwoordigen en ook dat Hitler en Goebbels de
Spelen gingen gebruiken om hun propaganda-machinerie volop te laten draaien.
Toen het dan zover was eisten de deelnemende landen wel dat er geen onderscheid
tussen atleten van verschillende rassen zou worden gemaakt.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten