Een
nieuwe lente en een nieuw geluid
Ik
wil dat dit lied klinkt als het gefluit
Dat
ik vaak hoorde voor een zomernacht
In
een oud stadje, langs de watergracht
(‘Mei’, Herman Gorter, 1889)
Overal floten de vogeltjes in de
oude stad Berlijn. Met de meimaand in het verschiet was het daar net zo’n
prachtige lentedag als destijds, half mei, in Rotterdam. De Russen hadden de
aanval op de stad ingezet. Hitler verliet voor de laatste maal zijn bunker. De
Führer beleefde zijn zesenvijftigste verjaardag en werd gefilmd toen hij een
groep jongens van de Hitlerjugend onderscheidde. De beelden tonen een moeilijk
lopende man, die zijn tremor tracht te verbergen en liefdevol een van de jongens
over de wang strijkt. Gadverdegedver. Zijn liefde zou er nog eens vijfduizend
laten sneuvelen tussen de puinhopen van Berlijn, nadat de laatste maanden al
zo’n 55 duizend jongens onder de achttien jaar elders het leven hadden
gelaten.
 |
| (Foto: Wikipedia) |
Het was ook voor het laatst dat de
Führer Himmler en Göring zag, zij verlieten Berlijn en Hitler ging die avond
vroeg naar bed, wat degenen die hem omringden er niet van weerhield om zijn
verjaardag te vieren in de Rijkskanselarij. Bormann, Ribbentrop, Speer en
Goebbels waren er, dronken champagne, dansten met de secretaresses en lachten
uitzinnig, op het hysterische af. ‘Ils dansaient sur un volcan’, en niet alleen
op die plek in Berlijn viel de genotzucht niet te beteugelen. De sfeer van dat
moment werd door getuigen een ‘seksuele chaos’ genoemd. Door de gehele stad
misdroegen soldaten en nazi-meiden zich in de wetenschap dat het elk moment
voor hen kon zijn afgelopen.
Het gezang van de vogeltjes werd al
snel overstemd door bombardementen van het Rode Leger. De bevolking werd
opgedragen naar de schuilkelders te gaan, SS en Wehrmacht ontruimden hun kantoren en vernietigden documenten. Stalin ging
haast maken, hij was ervan overtuigd dat de geallieerden hem probeerden voor te
zijn. Hij wist dat ook de Amerikanen met atoomonderzoek bezig waren en – net
als hij – zich ten doel stelden om zoveel mogelijk onderzoeksmateriaal en
wetenschappers te pakken te krijgen.
De andere dag gaven de Duitsers in
het Ruhrgebied zich over en trokken Sovjettroepen de voorsteden van Berlijn
binnen. Zjoekovs troepen verspreidden miljoenen flyers die de zinloosheid van
elke poging tot weerstand benadrukten en een route aangaven voor Duitsers die
zich wilden overgeven. Goebbels deed via de radio een oproep de stad tot het
laatst te verdedigen en tot een partizanenoorlog over te gaan. Hij dacht
hiermee alsnog de eindoverwinning voor Duitsland te bereiken. SS’ers drongen
daarop woningen binnen, waaraan witte vlaggen hingen, en schoten iedereen dood.
Hele stadsdelen werden uitgekamd op zoek naar deserteurs. Zij lieten het leven
in de straten van Berlijn, aan de lopende band vonden er executies plaats.
De Russen moesten nu overgaan tot
stedelijke oorlogvoering, een tactiek waarmee zij geen enkele ervaring hadden.
Zij kregen het in eerste instantie dan ook zwaar te verduren, veel soldaten
waren uitgeput en terecht bang dat er zich tussen de stedelingen Duitse
soldaten bevonden, die zich van hun uniform hadden ontdaan. Zij namen het
zekere voor het onzekere en schoten bij de minste twijfel burgers meteen neer,
gooiden lukraak granaten in gebouwen of richtten er vlammenwerpers op. Wie
alleen maar zijn horloge aan hen kwijtraakte had alle geluk van de wereld.
Goebbels’ Weerwolven-beweging viel
al snel uiteen. ‘Werwolf’ stond vanaf nu voor de in West-Europa beoogde
operatie met Skorzeny-commando’s. Skorzeny werd ook nog door vele
naziprominenten benaderd om hun tegoeden veilig te stellen. De man had het
druk.
Hitler beval Himmler te arresteren,
hij vernam via de BBC dat Himmler had geprobeerd met Britten en Amerikanen over
vrede te onderhandelen. Hij wilde samen met hen de oorlog tegen de Sovjet-Unie
voortzetten. Alleen een volledige capitulatie werd door de geallieerden
geaccepteerd.
In Italië vluchtte Mussolini naar
de grens met Zwitserland waar hij zich, vermomd als Duits militair, aansloot
bij een SS-colonne. Italiaanse partizanen hielden de colonne aan en herkenden
hem en zijn maîtresse. Il Duce en zijn Clara werden geëxecuteerd en de lijken
werden samen met drie andere ondersteboven opgehangen aan een portaalbalk van
een benzinestation.
Concentratiekamp Dachau werd
bevrijd door de Amerikanen.
(wordt vervolgd)
Blues
Dit verhaal is het eerste hoofdstuk, voorafgaande aan 'Anna's jaren'. Het wordt niet in mijn blog gepubliceerd.
Je kunt het lezen via onderstaande link. En beoordelen, want het doet mee aan een wedstrijd.
Lees het, beoordeel het. En als je het leuk vindt kun je het verhaal liken, door het hartje aan te klikken.
Ben je enthousiast? Dan kun je de link delen en zodoende helpen het aantal likes te vergroten.
Je kunt nog stemmen tot 14 januari.
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten