maandag 16 oktober 2017

ANNA'S JAREN (241) - Bioscoopje pikken

De Mulo begon in september, eerst nog een halfjaartje naar de brugklas. Ook daar weer een bijzonder aardige leraar, al mocht je dan geen meester meer zeggen.
In de Rotterdamse haven arriveerden de eerste Ambonezen, gedemobiliseerde KNIL-militairen met hun gezinnen, die op dienstbevel Indonesië moesten verlaten. De Molukkers, die golden als elitesoldaten in het KNIL, vernamen bij aankomst in Nederland dat zij waren ontslagen uit militaire dienst. De verwachting was dat zij maar korte tijd in Nederland zouden verblijven en om integratie tegen te gaan, werden zij ondergebracht in zo’n negentig woonoorden, waaronder de barakkenkampen in Westerbork en Vught. In juli waren er in totaal 12.500 mensen met troepentransportschepen vertrokken naar Nederland. Doelbewust werden zij buiten de Nederlandse samenleving gehouden, deelname aan het arbeidsproces werd niet gestimuleerd. Hun beloofde Republiek der Zuid-Molukken kwam er nooit.

Het nieuws ging weer vooral over de Rosenbergs. In een tot op de dag van vandaag omstreden rechtszaak werden zij schuldig verklaard. Een in tweeën gescheurd dekseltje van een pak gelatinepudding moest als bewijs dienen. Julius Rosenbergs zwager, ene David Greenglass, zou door hem zijn overgehaald informatie te verzamelen. Hij zou de helft van het dekseltje hebben gekregen en de informatie moeten overgeven aan een tussenpersoon, die over de andere helft van het dekseltje beschikte. Verdere bewijzen waren er niet, alleen getuigenverklaringen. De rechter beschuldigde de Rosenbergs van de dood van vijftigduizend Amerikanen tijdens de Koreaoorlog, met argumenten die kant noch wal raakten. Julius en Ethel Rosenberg werden veroordeeld tot de elektrische stoel. Na de uitspraak gingen duizenden de straat op.
Nieuws dat de Nederlanders bereikte via de krant en de radio, die steeds meer de actualiteit zocht. En via het Polygoonjournaal in de bioscoop. In de Cineac draaide een non-stop filmjournaal. 
(Foto: Wikipedia)
Bioscopen waren zeer populair en Rotterdam had er nog maar zo weinig. Zuid kende er twee, Harmonie en Colosseum, het was nog vier jaar wachten tot daar het Metro-theater bijkwam. Omstreeks die tijd opende in de stad ook het Thalia-theater de deuren.
De Nederlandse filmindustrie krabbelde met grote moeite overeind. De producent van de bioscoopjournaals besloot een speelfilm te maken, De Dijk is Dicht, op een script van Anton Koolhaas. De film, die uitkwam in 1950, speelde op Walcheren waar het dorp Westkapelle werd gebombardeerd. Een commercieel succes werd het niet, al waren recensenten over het algemeen redelijk positief.
Voorstellingen van buitenlandse films waren vrijwel altijd uitverkocht. In de rij voor kaartjes, zodra de kassa’s opengingen. Bij Colosseum, met altijd een prachtig reclamebord aan de gevel, kochten zwarthandelaren in het weekend meerdere kaartjes op en sleten die voor een verhoogde prijs. De reclameborden, die door Reclameatelier Leo Mineur werden geschilderd voor meerdere theaters, brachten steeds weer van elke nieuwe film een verlekkerend beeld en werden legendarisch. Op films werd strenge censuur uitgeoefend, landelijk en plaatselijk. Het kwam voor dat een film, die was goedgekeurd voor kijkers van boven de achttien jaar, in sommige gemeenten alleen mocht worden bekeken door wie boven de eenentwintig was. Bij de ingang van de bioscoop stond een portier, die bij de kaartverkoop aan de kassa ook al had toegekeken, met een handje open en een oogje toe voor de zwarthandelaar. Af en toe werd er zelfs gecontroleerd door politie. Binnen bracht altijd een ouvreuse je naar je plaats.

Het was in die tijd dat De Brielse Maas Brielse Meer werd. Koningin Juliana stelde de sluizen bij Spijkenisse in werking, het water werd een groot recreatiegebied voor Rotterdammers. De maatregel werd getroffen om de toenemende verzilting tegen te gaan. 
En de pokken kwamen weer terug in Nederland. Tientallen mensen werden ziek. Er overleden drie militairen na vaccinatie door hersenontsteking. In Tilburg overleden twee slachtoffers. Inwoners van de stad werden opnieuw gevaccineerd, de stad werd geïsoleerd, zelfs treinen stopten er niet meer.
En er was die oorlog die koud heette. Wereldwijd voorpaginanieuws werd de verdwijning van de Britse diplomaten Guy Burgess en Donald McLean. Zij werden al geruime tijd verdacht van het doorspelen van informatie aan de Sovjet-Unie en er werd dan ook meteen aangenomen dat zij naar Rusland waren gevlucht.
Het gaat nog vijf jaar duren eer er zekerheid komt, dan geven zij een persconferentie in Moskou.

Er werd druk over en weer gespioneerd. De Nederlandse inlichtingendiensten speelden daarin een actieve rol en waren betrokken bij meerdere operaties achter de grenzen van het Oostblok. De CIA financierde en adviseerde de Nederlandse Binnenlandse Veiligheidsdienst. Mislukkingen, die mensenlevens kostten, weerhielden de Buitenlandse Inlichtingendienst er niet van de geheime operaties voort te zetten. Meestal werden het grote missers.
In België deed Koning Leopold III troonsafstand, zijn terugkeer had een jaar eerder al bijna tot een burgeroorlog geleid. Leopolds zoon Boudewijn volgde hem op. 
In de Tour de France won Wim van Est de twaalfde etappe en werd  hiermee de eerste Nederlander die de gele trui veroverde. De volgende dag stortte hij in een ravijn en kwam met fiets en al zeventig meter lager terecht. Wonder boven wonder had hij slechts schaafwonden. Het sponsorende horlogemerk Pontiac adverteerde meteen: ‘Mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac tikte nog.’                    

(wordt vervolgd)
nnn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten