zaterdag 4 juni 2016

ANNA'S JAREN (146) - Mini-vrijstaat

De Duitse legerleiding had een panische angst voor geslachtsziekten. Regelmatig werden de soldaten onderworpen aan medische controles. En zij kregen seksuele voorlichting, die zich er voornamelijk op richtte angst in te boezemen voor venerische kwalen. Een manier van voorlichten die in de jaren na de oorlog, samen met nog wat militaire tactiek, enthousiast zou worden overgenomen door de Nederlandse legerleiding: ‘De gevolgen van kortstondig genot.’
Het was dan ook niet meer dan vanzelfsprekend dat het de Duitse soldaten was verboden om De Kaap te bezoeken. Katendrecht, met zijn kroegen en nog altijd aanwezige hoeren. Het was op de Kaap daardoor niet al te moeilijk om de verboden jazzmuziek te spelen en dat gebeurde er dan ook volop. Katendrecht werd een mini-vrijstaat die zich zonder al te veel zorgen onttrok aan het jazzverbod. Omdat de telefoon was afgesloten, was er een primitief waarschuwingssysteem opgezet voor het geval dat er controle dreigde. Er stond altijd iemand klaar om op de fiets te stappen en exploitanten in te seinen als de Duitsers al controlerend te dichtbij kwamen.
‘Heimat, deine Sterne’, werd er dan soepeltjes ingezet. 
Dat swingde in geen geval en erop lekker marcheren, als bij ‘Auf der Heide...’  deed het ook niet:
Heimat deine Sterne
Sie strahlen mir auch am fernen Ort.
Was sie sagen, deute ich ja so gerne
Als der Liebe zärtliches Losingswort.
Schöne Abendstunde,
Der Himmel ist wie ein Diamant.
Tausend Sterne stehen in weiter Runde,
Von der Liebsten freundlich mir zugesandt.
In der Ferne träum’ ich vom Heimatland.

Niet alleen prachtig om zwaar bewapend naar te luisteren. Ook ongewapend zijn zij het mooi blijven vinden, de Duitsers. In de jaren na de oorlog zou de schlager blijven terugkomen als speenkruid. Onder meer gekweeld door Rudi Schuricke,  Bruce Low  en Freddy Quinn,  die sowieso al veel ‘Heimat’ in zijn liedjes had. En toen Heino  ook nog een duit in het zakje deed, waren er ook al weer Nederlanders die ervan genoten dat de sterrenhemel kennelijk nog steeds Duitsland toebehoorde.

Daan Troost,  die eerder de ‘Kit Kat Cotton Club’ exploiteerde, opende ‘Negro Palace Belvédère’, een dancing waar hij jazzmusici liet optreden. Liefhebbers kwamen van de rechter Maasoever, uit het gebombardeerde centrum, met het veerbootje om te genieten van tenorsaxofonist Kid Dynamite,  die in de negerband van Teddy Cotton  speelde. Velen vonden Katendrecht een heerlijke plek, een stukje Nederland waar geen Duitsers waren. Op een paar na dan, die er waren ondergedoken. Het ging natuurlijk weleens mis, ondanks het waarschuwingssysteem. Op een gegeven moment vielen de Duitsers de jazztent binnen. Teddy maakte zich uit de voeten terwijl de portier de Duitsers afremde door de toegangsdeur op de kracht van de sluitveer te laten dichtslaan. Even later kregen zij Teddy Cotton toch te pakken, sloegen hem in elkaar en staken hem met een bajonet. De leden van zijn band werden gearresteerd. Trompettist Cotton kreeg een speelverbod opgelegd. Hij probeerde verder de kost te verdienen met tapdansen en de verkoop van ansichtkaarten.
Gelukkig zou de goedmoedige beer Kid Dynamite ook nog lang na de oorlog in Rotterdam optreden, in elk geval tot ik oud genoeg was om hem in een nachtclub live bezig te kunnen zien. Scheurend saxofoonwerk waar de vonken van afspatten. Een van de beste Nederlandse drummers heeft ook nog met hem gewerkt, John Engels jr.  Hij vertelde aan verslaggever Martin Schouten  hoe Kid altijd aan zijn geluid werkte en bezig was zijn rietjes te slijpen.
De briljante Boy Edgar speelde in oorlogstijd ook op Katendrecht. Edgar, die cum laude als neuroloog zou promoveren, de top op muziekgebied zou bereiken en met zijn orkest de ‘Boy Edgar Sound’ zelfs in de Carnegie Hall zou brengen. Als eerste Nederlandse jazzorkest ooit. Al moet van dat concert worden vermeld dat er zoveel misging, vooral organisatorisch, dat het niet tot zijn successen mag worden gerekend.

Muziek en verzet waren in zekere zin elkaars katalysator, in het verlengde van dat recalcitrante muziekgenot groeide het verzet op Katendrecht. Cafés werden schuilplaatsen bij uitstek, mensen van het havenverzet verborgen zich in de kelders of op de zolders als de Duitsers hen achtervolgden. Wally Elenbaas,  kunstenaar, fotograaf en later docent op de kunstacademie, was druk met ondergrondse activiteiten, samen met zijn Joodse vrouw Esther. Kunstschilder Dolf Henkes  hielp hen aan onderdak in een deels dichtgetimmerd huis dat was getroffen door een onontplofte brandbom. Ze leefden van voedsel dat met hulp van buurtgenoten werd geroofd in de haven. In het vrieshuis van Katendrecht werd een bewaker dronken gevoerd en een cel vlees leeggeroofd. Hoe groot de saamhorigheid van de Katendrechters was, kwam pas echt tot uiting nadat achteraf was gebleken dat zowat iedereen op de Kaap van het bestaan der onderduikers had geweten, behalve de Duitsers.
‘You talk too much, Anna,
 you talk too much’.
Maar daarover even niet.

Sinatra
(Foto: Wikipedia)
In Amerika kreeg de oorlog ook invloed op de muziek. Maar dan anders. Veel musici gingen het leger in, er ontstond materiaalschaarste, de platenindustrie kreeg twee grote stakingen te verwerken en de bigbands verloren aan populariteit. Frank Sinatra maakte echter steeds meer furore, hoewel het nog lang zou duren totdat hij zich ging ontworstelen aan de blanke manier van zingen, netjes op tel en melodie. De media kwamen steeds weer met verdachtmakingen in Franks richting. Hij zou listig de militaire dienst hebben ontlopen. Hij had zich echter wel degelijk gemeld als dienstplichtige en was afgekeurd. De medische gegevens bleven natuurlijk geheim waardoor er aan de geruchten geen eind kwam. Er werd beweerd dat hij had betaald om niet te worden opgeroepen. Daarvan is nooit enig bewijs gevonden.
Benny Goodman lukte het om opnames te blijven maken, hij ging in kleinere ensembles spelen. De begintijd van de ‘bebop’ stond voor de deur, de virtuoze pianist Bud Powell  was de invloedrijkste pianist en Coleman Hawkins ging weer platen maken.
‘American Forces Network’, begon vanuit de BBC-studio’s radioprogramma’s te verzorgen die waren gericht op de Amerikaanse militairen. Al snel zou er in Europa niet alleen door soldaten naar de zich over verschillende locaties verspreidende zender worden geluisterd, waardoor er veel invloed op de muzieksmaak werd uitgeoefend. Franks ster begon ook hier te rijzen.
(wordt vervolgd)
nnn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten