Wilhelmina ging langs bij de ouders
van Francien de Zeeuw, om te vertellen dat alles goed was met onze eerste Marva.
Zij maakte een glorietocht en woonde enkele dagen later een dienst bij in de
Grote Kerk van Breda. Weer terug in Londen plande zij haar definitieve
terugkeer op 30 april, de verjaardag van Juliana. Omdat die dag niet kon worden
gevlogen, werd het 2 mei.
Generaal Kruls rapporteerde dat in
het westen van Nederland de bevolking dreigde ten onder te gaan door de
hongersnood en dat in het oosten anderhalf miljoen vluchtelingen uit
Oost-Europa een gevaar vormden. De meegebrachte besmettelijke ziekten zouden epidemieën
kunnen veroorzaken. De grens ging dicht en vluchtelingen werden gecontroleerd,
medisch onderzocht of vastgezet. Er werd voor zover mogelijk transport naar
huis geregeld.
Zware bombardementen op Berlijn. Er
werden in de straten affiches aangeplakt die opriepen tot verzet tegen Hitler.
Het maakte geen indruk.
Hitler beval dat alle openbare
werken en voorzieningen in Duitsland moesten worden vernietigd om te voorkomen
dat de geallieerden er gebruik van zouden maken. En Goebbels’ media
waarschuwden de bevolking dat de Russen kwamen om te moorden en verkrachten. De
kinderen van de Hitlerjugend moesten Berlijn verdedigen. De Duitsers trokken
zich terug op het westfront.
Drie dagen voor de bevrijding van Noord-Nederland gaf het
hoofdkwartier van de SD opdracht drie groepen van tien man te executeren. Om
het verzet te intimideren tijdens de Canadese opmars. Werkman werd ’s nachts
uit zijn cel gehaald en met nog negen anderen in een vrachtwagen naar Bakkeveen
gebracht. Daar werden zij twee bij twee uit de wagen gehaald en door de
Nederlandse SD’er Pieter Schaap met een nekschot om het leven gebracht. De SD
had een kuil gegraven, waarin zij direct na de moord vielen. Arbeiders van de Heidemaatschappij
ontdekten het graf de volgende dag al. Werkmans lichaam werd snel
geïdentificeerd, hij had zijn naam in een schoenzool gekrast.
De geallieerden waren al begonnen
aan een offensief om Oost- en Noord-Nederland te bevrijden. Poolse soldaten
hadden een groot aandeel bij de actie. Doetinchem, Winterswijk, Zutphen,
Deventer, Hoogeveen, het ging snel. De instorting van het Duitse leger voltrok
zich in een onvoorzien tempo. De Canadezen konden zich nauwelijks een beeld
vormen van de weerstand die zij bij de vijand mochten verwachten. Dan weer
moest er zwaar worden gevochten, dan weer werden steden zonder veel moeite
ingenomen. Canadezen bevrijdden Westerbork, Assen, Meppel, Zwolle; en de strijd
om Groningen barstte los, een deel van de binnenstad ging in vlammen op. Er
sneuvelden daar ruim veertig Canadezen. In Eelderwolde kwam een tijdelijke
Canadese begraafplaats, omwonenden bedekten de graven met bloemen.
De Britten trokken Arnhem binnen,
de Canadezen bevrijdden Leeuwarden.
De Duitsers hielden het langst
stand in Delfzijl, van waaruit zij zich naar Duitsland konden terugtrekken, ten
westen van de Grebbelinie bevonden zich nog 120 duizend Duitse militairen in de
verdediging. Er volgden onderhandelingen. De haven van Rotterdam werd
vrijgegeven om het mogelijk te maken hulpgoederen aan te voeren.
Harry Truman (Foto: Wikipedia) |
Door het bericht dat President
Franklin Delano Roosevelt plotseling was overleden in Georgia kregen de
Duitsers weer even nieuwe hoop. Dat ging tegenvallen, zijn opvolger,
vicepresident Harry Truman, zag als zijn belangrijkste taak dat er een eind aan
de wereldoorlog werd gemaakt. En hij zou geen grote middelen schuwen.
Er was een
akkoord bereikt tussen de bezetters en de Binnenlandse Strijdkrachten dat er
geen vrouwen meer zouden worden omgebracht. Desalniettemin werd Hannie Schaft nog
op 17 april doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Drie weken voor de
bevrijding kwam de opdracht van Willy Lages, de man die onder meer ook een rol
speelde bij de arrestatie Van Johannes Post en aanwezig was bij diens executie.
De man ook, die verantwoordelijk was voor de Silbertanne-moord op de schrijver
A.M. de Jong.
Het werd
steeds duidelijker dat de Duitsers probeerden nog zoveel mogelijk weerstand uit
te roeien voordat voor hen het doek zou vallen.
Uit angst voor luchtlandingen
hadden zij de inundatie van grote delen van het westen van Nederland
voorbereid. Op de dag van Hannies dood bliezen zij de Wieringermeerdijk op. De
bevolking was nog geen negen uur eerder gewaarschuwd. Binnen twee etmalen stond
het water bijna vier meter hoog. Weinig tijd voor de zevenduizend bewoners van
de polder en nog eens meer dan duizend onderduikers om een heenkomen te zoeken.
Paard-en-wagens, vrouwen met kinderwagens, fietsers, mensen met handkarren,
huilende kinderen, boerenmeisjes die koeien en varkens opjaagden, vormden een
lange stoet. Een stoet die door de Duitsers en Landwachten aan de rand van de
Wieringermeerpolder werd opgewacht. Er werden 29 mensen afgevoerd en er viel
een dode.
(wordt vervolgd)
Blues
Dit verhaal is het eerste hoofdstuk,
voorafgaande aan 'Anna's jaren'. Het wordt niet in mijn blog gepubliceerd.
Je
kunt het lezen via onderstaande link. En beoordelen, want het doet mee aan een
wedstrijd.
Lees het, beoordeel het. En als je het leuk
vindt kun je het verhaal liken, door het hartje aan te klikken.
Ben je enthousiast? Dan kun je de link delen en
zodoende helpen het aantal likes te vergroten.
Je kunt nog stemmen tot 14 januari.
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten