maandag 19 december 2016

ANNA'S JAREN (185) - Wittebroodsdag

Het Rode Leger bereikte de Alexanderplatz. Een speciaal team begon de jacht op Hitler. Die ging in de Führerbunker als een hysterische gek tekeer tegen zijn generaals. Hij eiste de onmogelijkste tegenaanvallen van hen, zij zouden niet genoeg hebben gedaan om de oorlog te winnen. Hitler schreef zijn testament, waarin werd bepaald dat Goebbels de volgende rijkskanselier zou zijn en Karl Dönitz de volgende rijkspresident. Vervolgens traden Hitler en Eva Braun in het huwelijk. Een kortstondige echt, want direct daarna benamen bruid en bruidegom zich het leven. Zij namen beiden gif in en Hitler schoot zich vervolgens een kogel door het hoofd. Paranoïde als hij was had hij geen vertrouwen in de gifcapsules, waarvoor Himmler had gezorgd. Behalve in die voor Eva dan. Voor zichzelf vertrouwde hij de capsule zelfs nog niet nadat hij er een met succes had uitgeprobeerd op zijn geliefde hond. 
‘Kom nog eens bij baasje.’
Adolf en zijn Eva
(Foto: Wikipedia)
Hitler had opdracht gegeven zijn lichaam en dat van Eva buiten de bunker te verbranden. Martin Bormann hielp mee de lichamen naar buiten te brengen en te begieten met benzine. Het lukte hem niet de benzine met een stuk papier in vlam te krijgen, waarop Otto Günsche, een van Hitlers adjudanten, een brandende lap in de benzineplas wierp.
Goebbels zag zijn nieuwe baan helemaal niet zitten. Hij volgde met zijn vrouw Hitlers voorbeeld, nadat zij eerst hun zes kinderen hadden gedood. Ook hun lijken werden voor een deel verbrand, nadat zij met benzine waren overgoten. Hoog tijd voor Bormann om de benen te nemen.
De Russen troffen een ravage in de Führerbunker. Het vermoeden bestaat dat zij Hitlers schedel en lichaamsresten meenamen.

De laatste gevechten vonden plaats om de Rijksdag. Man-tot-man. Op 30 april, de dag van Hitlers dood, werd ’s avonds laat de rode vlag op het dak van de Rijksdag geplaatst. De foto die dat moest uitbeelden en wereldfaam zou krijgen, werd pas twee dagen later gemaakt door Chaldej Lempertz. Hij liet een soldaat zwaaien met de Russische vlag, in elkaar geknutseld van tafelkleden. De soldaat droeg een horloge teveel. Het Russische Ministerie van Propaganda liet het wegretoucheren om berichten tegen te gaan dat de Russen plunderden.
Want dat deden zij. Plunderend, schietend, brandstichtend, aanrandend en verkrachtend bleven de Russen door Berlijn trekken. Vrouwen verscholen zich, probeerden zich te vermommen als oude vrouw of als man. Er waren er, die zelfmoord pleegden na ettelijke malen te zijn verkracht. De zorg van anderen bestond vooral uit het vinden van iets eetbaars, in een situatie dat het levensgevaarlijk was om de tot woning dienende puinhoop te verlaten.
Berlijn werd zwaarder toegetakeld dan in de gehele periode ervoor. Onbeschadigde woningen waren er nauwelijks nog, mensen spijkerden ramen dicht en haalden hout tussen de puinhopen vandaan om te stoken en het weinige eetbare, dat er was, te koken. Door de gehele stad lagen geraamtes van paarden, al het eetbare aan de dieren was weggesneden. Op plaatsen waar mensen het leven lieten, werden zij onder de grond gestopt. Berlijners begonnen zelf ook te plunderen en gingen zich afvragen of de Amerikanen nog kwamen of dat de stad geheel in handen van de Russen zou blijven.

Op 1 mei meldde de radio dat Hitler als een held was gestorven voor Duitsland. Mussert kwam met een proclamatie waarin hij Hitler eerde. Admiraal Karl Dönitz aanvaardde het ambt van rijkspresident en begon in Flensburg de regering van het onbezette deel van Duitsland. De volgende avond werd een wapenstilstand uitgeroepen. De grote steden die de Duitsers hadden veroverd waren weer in handen gekomen van de geallieerden, de ene keer zonder veel weerstand, de andere keer na bloedige gevechten. Nadat de slag om Berlijn was beëindigd, kwam de stad in eerste instantie onder Sovjetbezetting.

In Nederland was er zelfs geen vuilesokkensoep meer. Bij gebrek aan brandstof stopten de centrale keukens ermee. De laatste broden werden uitgedeeld. Regeringsbroden, net als de eenheidsworst samengesteld volgens een regeringsvoorschrift, dat uit de Eerste Wereldoorlog stamde. Klef en zurig brood, waarvan de kwaliteit de laatste maanden gestaag was afgenomen. Er werd zelfs houtzaagsel in verwerkt.
Vanaf eind april kwamen er regelmatig voedseldroppings door Britten en Amerikanen. Operatie Manna  en operatie Chowhound. Mensen klommen op daken om het te kunnen meemaken. In de nachtmerrie van de hongerwinter vormden de droppings vooral het teken dat het einde van de onderdrukking en ellende nabij was. Het duurde meer dan een week tot het  afgeworpen voedsel zo eerlijk mogelijk kon worden verdeeld. En dat het Zweedse wittebrood uit de lucht kwam vallen is een mythe, in de bij Rotterdam gelegen dropzone Terbregge alleen al waren vierduizend man nodig om de voedselpakketten af te voeren, doordat er nauwelijks nog middelen van vervoer waren.

Niemand in Rotterdam, die nog de moeite nam om te fluisteren. Iedereen had het erover, zij zouden snel vertrekken, die rotmoffen. De mensen spraken elkaar moed in, er werd op magere schouders geslagen. Vanuit de woonkamer zag ik een tafereel dat vooralsnog in een andere richting wees. Ik was alleen thuis, Rieka was de deur uit op zoek naar eetbare of brandbare zaken en Jan liep nog steeds schoenen en voeten kapot na zijn ontsnapping in Duitsland.
(wordt vervolgd)
nnn



Blues
Dit verhaal is het eerste hoofdstuk, voorafgaande aan 'Anna's jaren'. Het wordt niet in mijn blog gepubliceerd. 
Je kunt het lezen via onderstaande link. En beoordelen, want het doet mee aan een wedstrijd.
Lees het, beoordeel het. En als je het leuk vindt kun je het verhaal liken, door het hartje aan te klikken.
Ben je enthousiast? Dan kun je de link delen en zodoende helpen het aantal likes te vergroten.
Je kunt nog stemmen tot 14 januari.

nnn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten