zaterdag 9 april 2016

ANNA'S JAREN (135) - 'Murphy's Law' in het kwadraat

Sally Dormits greep elke mogelijkheid aan om bonnen te pakken te krijgen. Het werd voor hem een dagelijkse routine en er kon nauwelijks nog iets misgaan. Tenminste, dat dacht hij. Sally moest helaas ervaren dat routine ook het gevaar kan opleveren dat je roekelozer wordt. En als je wordt gedreven door persoonlijke motieven komt daar nog bij dat je de kans loopt inschattingsfouten te maken. En dat is precies wat de ervaren verzetsman overkwam toen hij op een gegeven moment tot het uiterste was gespitst op het inpikken van een persoonsbewijs. De gescheiden Sally had inmiddels een vriendin, een kapster die ook in het verzet zat, en zij had zo’n papiertje broodnodig. Sally zag zijn kans schoon toen hij bij een bakker binnenstapte en er net een vrouw naar buiten ging zonder haar tasje mee te nemen. Hij pikte het in, hopend er een persoonsbewijs in te vinden. Eenmaal weer buiten, maakte hij de fout van zijn leven door zich niet meteen uit de voeten te maken. De vrouw kwam weer snel terug voor haar tasje en Sally stond er nog. Zij herkende hem en haar blik viel meteen op zijn overvolle aktetas, die zij uit zijn handen rukte om haar tasje vervolgens tevoorschijn te halen.
Wat mankeerde Sally in hemelsnaam, waarom bood hij geen weerstand? Of waarom nam hij niet alsnog de benen? Een voorbijganger schoot de vrouw te hulp en hield Sally vast tot er een politieagent arriveerde.
Waarom liet de door de wol geverfde vechtersbaas zich door een voorbijganger vasthouden? Hoe overdonderd was de notoire knokker dat hij dit zomaar liet gebeuren?
Waarom liet Sally zich vervolgens zonder verzet door de agent meenemen naar het bureau, waar hij zou worden gefouilleerd?
Fouilleren kwam er echter niet van. In het bureau sloeg de paniek pas echt toe bij Sally en hij trok het pistool, dat hij op het lijf droeg. Hij schoot zich door het hoofd en overleed later in het ziekenhuis.
Waarom verdedigde Sally zich niet door allereerst met zijn wapen te dreigen?
De politie trof bij verder onderzoek een kassabon op Sally aan en een op zijn naam gestelde textielkaart. Niets bijzonders, zou je zeggen. Maar de gevolgen waren catastrofaal.
‘Anything that can go wrong, will go wrong’.

De Haagse politie had kort ervoor een link ontdekt die leidde naar ene Dormits. Er was na een aanslag op een opslagplaats van de Wehrmacht een fiets gevonden die Sally van de hand had gedaan. De nieuwe eigenaar van de fiets was aangevallen door een waakhond en had inderhaast de fiets moeten achterlaten. De politie was tot de verkeerde conclusie gekomen dat Dormits de eigenaar van de fiets was. Ten onrechte werd hij daardoor aangezien als een van de daders van de aanslag en was er een opsporingsbericht naar hem uitgegaan.
Tot zover niet meer dan een verkeerde link, maar de gebeurtenissen die daarna volgden kwadrateerden eerdergenoemde ‘Murphy’s Law’. 
Haagse en Rotterdamse politie begonnen een gezamenlijk onderzoek. De op Dormits gevonden kassabon leidde de recherche naar een adres in Rotterdam, waar de winkelier de op de bon vermelde bestelling had afgeleverd. Dormits woonde daar onder een schuilnaam. Er werden ter plekke brandbommen gevonden, chemicaliĆ«n, exemplaren van ‘De Waarheid’ en verslagen van verzetsacties. De vijand was meteen helemaal bijgepraat. Toen vervolgens een uitgebreide administratie met ledenlijst van de NVM boven water kwam, sprong het tuig een gat in de lucht. De Sicherheitsdienst, die meteen werd ingeschakeld, werd aldus voor het eerst geconfronteerd met het bestaan van ondergrondse knokploegen. 
Auschwitz
(Foto: Wikipedia)
Nog dezelfde avond werd niet alleen iedereen die op de lijst stond gearresteerd, maar werden ook partners en zelfs kinderen niet ontzien. Tweehonderd mensen werden er gearresteerd, waaronder veel Joden. De Nederlandse politie behandelde de arrestanten beestachtig, er werd gemarteld. In de navolgende maanden werden nog vele verzetsstrijders opgepakt, niet alleen in Rotterdam maar ook in Den Haag en Amsterdam. Twintig arrestanten werden ter dood veroordeeld en gefusilleerd, de anderen naar concentratiekampen afgevoerd, slechts enkelen overleefden. De Joden gingen meteen naar Auschwitz, waar zij werden vergast.
En het hield nog niet op, de Duitsers dachten een relatie te zien met een groep communisten die in Amsterdam werkten bij een bedrijf dat regenkleding vervaardigde. Er werkten daar veel Joden. De moffen vonden er communistische pamfletten, arresteerden alle Joodse werknemers en voerden hen en kort daarna ook nog eens hun gezinsleden af naar Westerbork. Niet meer dan acht van de 820 afgevoerde Joden haalden het eind van de oorlog.

Een doorgewinterde strijder had geprobeerd een tasje te stelen, even niet alert gehandeld en het aantal doden dat direct of indirect hiervan het gevolg was, overtrof dat van het grote bombardement op Rotterdam.
De SD was er zo blij mee, dat de nijvere politiemannen uit Rotterdam en Den Haag, die geholpen hadden de NVM op te rollen, werden onthaald op een heidens zuip- en vreetfeest.
(wordt vervolgd)
nnn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten