Het leven van de vrouw met de prachtige naam Margarita
Carmen Cansino was allesbehalve rooskleurig. Mannen boetseerden haar tot de
ster zoals zij die voor ogen hadden en bepaalden welke rollen zij zou spelen. Haar
vader was een flamencodanser die les gaf aan filmsterren, waaronder de door
Norma Jean zo bewonderde Jean Harlow. Door de crisis ging het mis met de
dansschool en hij liet de dertien jaar oude Margarita de kost verdienen met
dansen. De man gebruikte en misbruikte zijn dochter, die hij als een kleine
verleidster presenteerde. In een Mexicaanse club zagen mensen van de Fox-Studio
Margarita optreden en vroegen toestemming om haar in een film te laten dansen.
Na screentests kreeg zij een contract
van zes maanden bij Fox Film Corporation. Filmmaatschappijen legden een stal
aan van jonge meisjes, die hoopten een echte ster te worden. Margarita behoorde
vanaf dat moment tot de stal Van Fox en kreeg rolletjes in B-films.
Een derderangs Spanjaard noemde Darryl Zanuck haar. De hork kreeg
Fox in handen en zette Margarita op straat. Zij ontmoette ene Ed Judson, een
man die net zo oud was als haar vader. Om aan haar familie te ontsnappen
trouwde zij met de weerzinwekkende man, die in auto’s handelde en Margarita
verkocht alsof zij een limousine was. Hij creëerde haar als ster, liet kiezen
bij haar trekken om haar mollige wangen slanker te laten lijken, het teveel
haar op het voorhoofd liet hij epileren en de dos roodverven. Zij moest
afvallen en het Spaanse moest eruit. Een prachtige naam of niet, Margarita Carmen
Cansino werd Rita Hayworth, dat lag beter in de markt. De achternaam ontstond
door aan Margarita’s moedersnaam Haworth een ypsilon toe te voegen. Vanaf dat
moment was Margarita de sexbom Rita. Judson liet uitdagende foto’s van haar
maken en zorgde dat die terechtkwamen op het bureau van Harry Cohn, de baas bij
Columbia. Die liet Rita meteen bij zich komen en keurde haar alsof zij een
paard was. Zij werd een obsessie voor de tirannieke filmbaas, die zijn actrices
regelmatig lastig viel. De kleine studio Columbia zat te springen om een grote
naam en Rita Hayworth moest die worden. Cohn creëerde films speciaal voor haar.
‘Columbia, dat is Rita Hayworth’, zou Frank Sinatra er later over zeggen.
Rita brak door met Only
Angels Have Wings en werd een grote ster met The Strawberry Blonde en Blood
and Sand, een kaskraker die lovende recencies kreeg.
Zij speelde met Fred Astaire in twee musicals en scheidde
van Ed Judson, die veel geld van haar eiste en kreeg.
Inmiddels was het 1941, Orson Welles maakte zijn klassieker Citizen Kane. Rita poseerde voor
pin-upfoto’s en werd de lieveling van de troepen. Volgens meervoudig
Oscarwinnaar Billy Wilder hadden slechts drie sterren wat hij noemde
‘flesh-impact’, een lichaam dat er op een foto uitziet alsof het leeft en dat
je het echt kan aanraken: Jean Harlow, Marilyn Monroe en Rita Hayworth. Orson
Welles zag zo’n foto van Rita in Life
en stelde alles in het werk om haar beter dan alsof te kunnen aanraken. Hij
vertelde Rita over zijn moeilijke jeugd, hij verloor op achtjarige leeftijd
zijn moeder en zeven jaar later zijn vader. Rita kwam los over wat zij allemaal
had meegemaakt. De incest, die haar aan alcohol verslaafde moeder maar niet
wilde zien. De klik was er en in 1943 trouwden zij, onaangekondigd, om Cohn
geen kans te geven het huwelijk te verhinderen. Orson vormde Rita in positieve
zin, hij bracht haar kennis bij van literatuur, filosofie en theater.
Cohn stapte over zijn woede heen en bood Rita na de geboorte van haar dochtertje Rebecca een rol aan. Rita ging Gilda spelen in de gelijknamige film noir. De film, met tegenspeler Glenn Ford, kwam uit in 1946 en werd een succes omdat terugkerende soldaten Rita wilden zien spelen in een voor die tijd pikante striptease ‘Put the blame on Mame, boy’. Rita trok niet meer dan één lange handschoen uit. Maar hoe. De film werd een succes, ook in Europa waar in geen vijf jaar een Hollywoodfilm was gezien. Op Bikini werd een atoombom ‘Gilda’ genoemd.
Orson Welles bood Cohn aan een film voor Columbia te maken, Lady from Shanghai. Hij regelde kort,
platina blond haar voor Rita. Harry Cohn ontplofte. De film liep ook nog eens niet.
Orson Welles ging in de politiek en het huwelijk van de twee overleefde dat
niet. Hij was te vaak afwezig. Gossipcolumniste Elsa Maxwell, vermaard door
haar feesten voor de upper ten, bracht Rita Hayworth in contact met de
Pakistaanse prins Aly Khan. Dat liep uit op haar derde huwelijk en Rita wilde
stoppen met acteren. Cohn was weer eens woedend, hij wilde haar carrière net
een boost geven met een film over een Spaanse danseres die filmster werd, hoe
kwam hij erop. De rol van die film, The
Barefoot Contessa, ging naar Ava
Gardner, de toen – voor een tijdje – vrouw van Frank Sinatra. Volgens haar had
Frank gedreigd zich door de kop te schieten als zij niet met hem trouwde. Ava
was ook al bekend om haar stormachtige huwelijken. Frank verliet zij door
tijdens een etentje in een restaurant niet meer terug te keren van een bezoek
aan het toilet. Zij bleven vrienden, dat wel.
Rita scheidde van Aly Khan, die had nog zo wat vrouwen
achter de hand, een kwaal waaraan wel meer prinsen lijden. Zij trouwde met Dick
Haymes, die tot de populairste zangers in Amerika behoorde. Het huwelijk werd
een hel met veel wederzijds geweld en hield niet lang stand. Rita raakte aan de
drank. En probeerde het nog een keer met filmproducent James Hill. Dat huwelijk
was nog een graadje erger. Zij vochten elkaar de tent uit.
Rita kreeg steeds meer moeite haar teksten te onthouden, het
kwam voor dat zij nog geen zin van drie woorden vlekkeloos eruit kreeg. Op haar
zestigste werd ontdekt dat zij al zo’n twintig jaar aan Alzheimer leed. Zij was
68 toen zij eraan overleed. ‘I did not have everything from life. I’ve had too
much.’
Rita’s leven is exemplarisch. Sterren werden niet geboren,
zij kwamen uit de fabriek. Met plastische chirurgie en tandcorrecties werden
vrouwen getransformeerd tot lustobjecten.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten