En er was die oorlog die geen oorlog heette. Raymond
Westerling werd enige malen voorgedragen voor een onderscheiding. Den Haag
voelde er niets voor. Door de negatieve publiciteit over zijn optreden op
Zuid-Celebes vond de legerleiding hem ook nog eens niet langer geschikt als
commandant. En hoewel prins Bernhard er dringend naar had gevraagd, kreeg hij
bij zijn afscheid slechts een bijzondere tevredenheidsbetuiging. Onderscheiding
of niet, Westerling bleef zijn best doen. Hij vestigde zich op West-Java, waar
hij trouwde en een transportbedrijf opzette. In het geheim richtte hij een
legermacht op en stuurde kort na de soevereiniteitsoverdracht een ultimatum aan
de Indonesische regering. De autonomie van de deelstaat Pasundan diende
gehandhaafd te blijven en Westerlings krijgsmachtje moest erkend worden. Er
kwam geen reactie en Westerling besloot een greep naar de macht te doen. Het
lukte zijn volgelingen, waaronder enkele honderden gedeserteerde
KNIL-militairen, Bandoeng in te nemen. Er vielen aan Indonesische kant zo’n
honderd doden en verder mislukte de staatsgreep. De meesten van Westerlings militairen
vielen in handen van Nederlandse troepen die nog op Java waren. Zij kregen
gevangenisstraffen, die zij moesten uitzitten in Nederlands Nieuw-Guinea.
Westerling vluchtte naar Singapore.
Na vele omzwervingen keerde Westerling terug naar Nederland,
waar hij niet werd bestraft, dat was al met zijn volgelingen gebeurd. De beurs
voor zangstudie die hij kreeg hielp hem niet een carrière als operazanger op te
bouwen. Hij werd doorlopend geconfronteerd met beschuldigingen van
oorlogsmisdaden.
Voor militairen die uit Indonesië waren teruggekeerd was het
sowieso moeilijk om werk te vinden. Afgezwaaide militairen die aan de
politionele acties hadden deelgenomen waren niet bepaald gewild in het
bedrijfsleven. De werkloosheid was hoog, er waren genoeg anderen beschikbaar. Elke
nieuwe werkgelegenheid van enige betekenis haalde de pers. De opening van de
DAF-fabriek in Eindhoven, waar de eerste neusloze vrachtwagens van de band
rolden, kwam op de voorpagina. Net als het begin van de drooglegging van
Oostelijk Flevoland.
Minder opbeurend nieuws was dat de anders zo prettige Zuiderwind Nederland een invasie van Coloradokevers bezorgde. De larven van de
enigszins op lieveheersbeestjes lijkende kevers, maar dan gestreept, zijn zeer
vraatzuchtig en kunnen van gehele aardappelvelden het loof wegvreten. En dat
kon Nederland nu net niet hebben. Met bestrijdingsmiddelen werd een plaag en de
paniek bestreden.
En er was weer die oorlog die
voorbij heette. De Raad van Cassatie verwierp de beroepen van de
oorlogsmisdadigers Franz Fischer, Ferdinand aus der Fünten en Willy Lages. Zij
werden veroordeeld tot de doodstraf.
Lages blijft zich verzetten en als
in 1952 de Hoge Raad een revisie afwijst, dient hij een gratieverzoek in. Het
kabinet weigert dit verzoek. Juliana weigert dan tot twee keer toe het
doodvonnis te ondertekenen en er is bijna een kabinetscrisis. Hoezeer er ook
vooral vanuit verzetskringen tegen wordt geprotesteerd, wordt de doodstraf
uiteindelijk omgezet in levenslang.
De spanningen in de wereld werden
nog eens aangescherpt toen Amerikaanse troepen een offensief begonnen in
Noord-Korea. Amerika voelde zich gedwongen in te grijpen doordat het
communistische Noord-Korea het kapitalistische Zuid-Korea aanviel. Kim Il-Sung,
de leider van het communistische Noord-Korea en Syngman Rhee, de president van
Zuid-Korea, waren beiden uit op de macht over geheel Korea. De Verenigde Naties
riepen de lidstaten op om in te grijpen en 22 landen zegden steun toe. Nederland
mengde zich in het conflict door een torpedobootjager naar de Koreaanse wateren
te sturen. Aan de andere kant mengde China zich in de oorlog. Generaal Douglas
MacArthur pleitte voor de inzet van kernwapens als de Chinezen zich niet
terugtrokken. President Truman had daar geen oren naar.
(Foto: Wikipedia) |
Twee jaar lang danst het front
boven en onder de 38ste breedtegraad, die vanaf
1945 de demarcatielijn vormt tussen Noord- en Zuid-Korea. De strijd kost
miljoenen Koreaanse burgers het leven tot er met de Conferentie in Genève een
wapenstilstand komt en de grens tussen Noord- en Zuid-Korea een van de zwaarst
bewaakte grenzen ter wereld wordt.
In diezelfde conferentie komt ook
een volgend probleem aan de orde: Vietnam. De Fransen hebben er definitief een
nederlaag geleden bij Dien Bien Phu.
In geheel Korea heerst jarenlang de
angst. En het schiereiland blijft tot op heden de pin in de granaat die aarde
heet. De in 2012 in Noord-Korea aan de macht gekomen Kim Jong-un laat geen kans
onbenut om die pin er een ietsje uit te trekken. In 2017 vuurt zijn regime twee
intercontinentale raketten af die Amerika zouden kunnen bereiken. De
Amerikaanse president Donald Trump dreigt met ‘vuur en furie’ als Kim Jong-un
iets tegen de Verenigde Staten zal ondernemen. Op 4 september 2017 komt de
VN-Veiligheidsraad in spoedzitting bijeen, nadat Noord-Korea zijn zesde
kernproef heeft gedaan. Die proef is ook de krachtigste en het regime stelt dat
die is genomen met een geavanceerde waterstofbom die geschikt is voor
ballistische raketten. De Noord-Koreaanse staats-tv jubelt over een ‘volmaakt
succes’. Trump twittert dat Noord-Korea een ‘schurkenstaat’ is, die ‘vijandig
en gevaarlijk’ blijft voor de VS.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten