Al in 1932 kwam United Artists met de gangsterfilm
‘Scarface: The Shame of the Nation’, geïnspireerd op zijn leven maar absoluut
geen weergave van de werkelijkheid. En in 1983 deed Brian de Palma het nog eens dunnetjes over met een remake, waarbij
de al niet erg waarheidsgetrouwe plot in een nog onwaarschijnlijker verhaal
werd omgezet. Terwijl de echte Scarface een Italiaans-Amerikaanse ‘zakenman’
was, is in die film de hoofdpersoon, Tony
Montana, gespeeld door Al Pacino,
een gevluchte Cubaan. Maakt niet uit, als er maar geschoten kan worden. Fidel
Castro stond in 1980 onderdanen toe met eigen transport het land te verlaten,
op voorwaarde dat de booteigenaren ook veroordeelde misdadigers meenamen. Maar
dat was meer dan vijftig jaar later dan dat Scarface zijn bijnaam kreeg, nadat
zijn gezicht in een bar met een scheermes was bewerkt naar aanleiding van een foute
opmerking tegen een vrouw. Dat moet je natuurlijk ook nooit doen, een foute
opmerking tegen een vrouw en in dat Chicago van toen konden de gevolgen
bovendien bijzonder ernstig zijn. Scarface schaamde zich voor de littekens, die
hij angstvallig probeerde te camoufleren en het was maar beter voor je
gezondheid dat je hem Al Capone
noemde. Toen het voor hem uitzonderlijk winstgevende jaar 1927 voorbij was,
werd Al Capone een belangrijker man dan ooit tevoren, die nota bene als
zakenman persconferenties gaf. De politie was op de hoogte van zijn misdadige
praktijken maar zag geen kans er een eind aan te maken.
(Wikipedia) |
Al Capone vergaarde
zo’n honderd miljoen per jaar en dat was meer dan genoeg om autoriteiten om te
kopen en eventuele getuigen te intimideren. Daarnaast maakte hij zich geliefd
bij de gewone man doordat hij veel aan liefdadigheid deed, gewoon tussen de
moorden door die hij in de onderwereld organiseerde; moet kunnen. Hèm
vermoorden wilde maar niet lukken, want hij reed in gepantserde auto’s. Hij had
verschillende optrekjes her en der en het laatste wat hij kocht, was een villa
in Florida. Op weg daarheen werd hij dan toch gearresteerd bij het overstappen
op een trein, en vervolgens veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf voor
verboden wapenbezit. Toen kon ook het onderzoek naar zijn belastingfraude
beginnen, waarvoor hij in 1931 tot elf jaar celstraf werd veroordeeld. Hij had
nog geprobeerd de jury om te kopen, wat evenwel mislukte doordat deze werd
vervangen. Vanuit de gevangenis bleef hij zonder enige moeite zijn organisatie
besturen tot hij werd overgeplaatst naar het gevangeniseiland Alcatraz
in de baai van San Francisco waar dat door de zware
bewaking onmogelijk werd. Evenals ontsnappen; tenminste, dat is altijd
aangenomen maar veel later, in 1962, wisten drie gedetineerden dan toch op
eigen gelegenheid van Alcatraz te vertrekken. Drie bankovervallers, de broers John en Clarenge Anglin en Frank
Morris hadden met veel geduld gedurende een periode van maanden, ieder in
zijn eigen cel, met vorken en lepels de muur rond het ventitalierooster
verbrokkeld en zij kwamen door het aldus gemaakte gat uit het gebouw om
vervolgens het eiland te verlaten op een vlot, gemaakt met aan elkaar gelijmde
regenjassen. Een vierde man, de bankovervaller Allen West en het vermoedelijke brein achter de ontsnapping, kon
niet door het door hem gemaakte gat komen en bleef achter. Zo zie je maar weer,
gezond eten heeft zo zijn voordelen.
De drie zijn nooit gevonden, de politie trof alleen
peddels, wat persoonlijke bezittingen en restanten van het vlot aan en na
vijftien jaar onderzoek concludeerde de FBI dat zij vermoedelijk zijn omgekomen.
(wordt vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten