maandag 9 februari 2015

ANNA'S JAREN (51) - Een ander scenario

Volgens de FBI moest de getijdenstroming de drie ontsnappers van Alcatraz het zeegat hebben uitgesleurd, wat betekende dat het in het water van tien graden Celsius door onderkoeling vrij snel met hen moest zijn afgelopen. De presentatoren van ‘MythBusters’, een Amerikaans populair-wetenschappelijk programma, Jamie Hyneman en Adam Savage, wilden er in 2003 echter het fijne van weten en voeren zelf op een vlot van regenjassen van Alcatraz naar de wal. Het lukte. En in 2014 maakten ook de drie Nederlandse onderzoekers Olivier Hoes, Rolf Hut en Fedor Baart  een lange neus naar de FBI. Zij hadden aan de hand van historische getijdendata en een simulatiemodel voor waterstromingen de waarschijnlijke routes berekend die de drie boeven konden hebben afgelegd. Dat was mogelijk omdat destijds het punt van vertrek exact was aangewezen door bloedhonden. De kans van slagen van de vlucht hing vooral af van het juiste moment van vertrek en bovendien konden de drie invloed uitoefenen op de vaarroute omdat zij over zelfgemaakte peddels beschikten. Alles bij elkaar is het niet onwaarschijnlijk dat het drietal bij de Golden Gate-brug aan land is gekomen.
En Amerika zou Amerika niet zijn als er niet ook een film over de gebeurtenis zou worden gemaakt. Don Siegel deed het, in 1979 regisseerde hij ‘Escape from Alcatraz’ met onder anderen Clint Eastwood  in een hoofdrol.
Het eiland is tegenwoordig een beschermd gebied dat wordt beheerd door de National Park Service.

Capone was in elk geval niet zo handig met zijn bestek, dus hij bleef en begon af te takelen en met hem zijn netwerk. Scarface begon te dementeren, waarschijnlijk door de ongeneeslijke syfilis die zijn lichaam verwoestte. Na zijn vrijlating trok hij zich terug in zijn huis in Florida, bemoeide zich niet meer met de maffia, kreeg een beroerte en stierf uiteindelijk aan een hartstilstand, achtenveertig jaar oud.
Een korte loopbaan, die nog lang onderwerp van gesprek was in die kleine bovenwoning in de Afrikaanderwijk en iedere keer als oom Jilles, die er zo graag over mocht vertellen, erbij was werd het verhaal nog mooier, samen met Anna en Jan schiep hij een compleet nieuw filmscenario, waarvan je jezelf ook weer zou kunnen afvragen hoe waarheidsgetrouw dat dan nog wel was.
Gebeurtenissen werden destijds vaak gemythiseerd door het vele malen doorvertellen zolang de media nog hun beperkingen kenden.

Alcatraz, gezien vanuit de baai van San Francisco
(Foto Wikipedia)
Oom (als Rotterdammer moet ik eigenlijk ome zeggen) Jilles was een fenomenaal verteller, die de kunst verstond iedereen bij wijze van spreken aan zijn lippen te laten hangen, soms met verhaaltjes die nauwelijks iets om het lijf hadden. Maar de manier waarop deed het hem, een beetje schuin voor zich kijkend sprak hij op rustige toon drie tot vier zinnen uit en doordat hij dan een zweem van glimlach op het gezicht had werd je direct nieuwsgierig naar wat nog ging komen. Maar dan hij laste eerst nog een perfect getimede stilte in en keek hij de toehoorders aan.
Oom Jilles miste een oog, dat had hij ooit verloren doordat een rotje hem trof, de kas was gevuld met een glazen prothese. Dat dwong hem het hoofd even in alle richtingen te draaien; een actie waarvoor hij dan ook weer alle tijd nam. De rust, die van die man uitging... Zelfs als sommigen in de kamer in een uiterst geanimeerd gesprek waren gewikkeld miste deze techniek zijn uitwerking niet, iedereen begon te luisteren.
(wordt vervolgd)

nnn  




Geen opmerkingen:

Een reactie posten