Die
wedstrijden geloofde ik wel, dat gehuppel in jute zakken. Ik struinde de
straten af om her en der naar de muziek te luisteren uit overmodulerende
speakers en mij te verbazen over het aanhoudende gewauwel van egotrippers die
vanaf geïmproviseerde podia de boel leidden, alsof de wereld ervan afhing.
Eind mei
reden er weer trams, was de meeste troep van de straten verdwenen en werd er
nog steeds hier en daar gefeest. Omdat het nog weken ging duren totdat alle met
de grote razzia opgepakte mannen waren teruggekeerd, dansten vrouwen dan vaak
met elkaar of met de kinderen. En, er waren er die dansten met Canadezen. En, er
waren er die steeds vaker dansten met Canadezen. En, er waren er die alleen nog maar dansten met Canadezen. En, er
waren er die nog veel meer deden met Canadezen. Los gingen zij met die
bevrijders, met hun sigaretten en hun chocolade en hun gezonde uiterlijk.
Ouders waren bezorgd, dienaren van de kerk lieten waarschuwingen horen. Het
maakte nauwelijks wat uit. Los gingen zij, en niet alleen ongetrouwde vrouwen.
Dansen is de verticale uiting van een
horizontaal verlangen
(Simon
Carmiggelt, 1913-1987)
 |
| De arrestatie in Flensburg (Foto: Wikipedia) |
In Flensburg arresteerden de
Britten de ‘overgangsregering-Dönitz’. Onder de arrestanten daar in
Noord-Duitsland bevond zich Albert Speer. Tijdens de verhoren door een
Amerikaans team wist hij op zijn ondervragers een uiterst positieve indruk te
maken. Charmant en intelligent noemden zij hem, de ‘nette nazi’.
Russische troepen in Berlijn hadden
Heinrich Himmler te pakken, zij herkenden hem niet en droegen hem over aan de
Britten, waarop Himmler liet weten wie hij was en zelfmoord pleegde door het slikken
van een cyanidecapsule.
Dat spul leek wel tot de
standaarduitrusting van nazileiders te behoren. Evenals drugs. De grote
kunstkenner Hermann Göring kon niet meer zonder
pijnstillende middelen sinds hij bij de mislukte ‘Bierkellerputsch’ door een kogel in de buik was getroffen.
En drugs waren er niet slechts voor de leiders. Hitler had niet alleen
bij de Spelen zijn atleten laten volpompen met anabole steroïden en
testosteron. Voordat in 1939 de veldslag tegen Polen begon had de Wehrmacht 35
miljoen pillen ingeslagen, om wakker te blijven. Bij het binnenvallen van de
Sovjet-Unie in 1941, vond de legerleiding hetzelfde middel (pervitin),
onontbeerlijk. De Führer gebruikte zelf ook opwekkende middelen. Tegen het
einde van de oorlog was hij niets beter dan een verslaafd, razend en tierend
wrak, aldus de Duitse wetenschapsjournalist Norman Ohler in zijn in 2016
verschenen Drugs in het Derde Rijk.
Ver hoefden de nazi’s niet te
zoeken om aan de gewenste middelen te komen. Al voor de oorlog werd de wereld
van drugs voorzien door Duitse chemiereuzen. Na de komst van Hitler werd de
binnenlandse markt met pepmiddelen overspoeld door Merck en Bayer. En door IG Farben,
waarvan het dochterbedrijf in Parijs de toekomstige anjerprins van Nederland in
dienst had. Tot de dag van zijn verloving met prinses Juliana lette hij er op
taalfouten in brieven en plakte hij er ijverig zegels op de post die hij naar
de postkamer moest brengen. Een jaar heeft Bernhard er gewerkt, heel wat langer
dan dat later de dwangarbeiders het er volhielden. Hun gemiddelde
levensverwachting was drie tot vier maanden in een fabriek van synthetische
olie en rubber. Die fabriek stond in de nabijheid van Auschwitz evenals een
wapenfabriek van Krupp. IG Farben had het patent op Zyklon B, dat de nazi’s
gebruikten om mensen te vergassen.
Chaos.
Nazi’s die kans zagen te vluchten, lieten hun slachtoffers aan hun lot over.
Die bleven nog opgesloten en werden weer opnieuw bewaakt, nu door de
overwinnaars. Zodra er mensen uit de kampen vrijkwamen probeerden hun kwellers,
tussen hen verscholen, een goed heenkomen te vinden. In korte tijd krioelde het
in Europa van ontheemden die een weg naar huis zochten. In een wirwar van
bewegingen trokken veertig miljoen mensen door het verwoeste werelddeel. Zij
brachten ziektes mee en zij plunderden overal waar het maar even kon. De
geallieerden, die nauwelijks beseften wat de mensen hadden geleden, zetten
vijftienhonderd vliegtuigen in. Niemand werd geholpen zonder eerst van onder
tot boven rijkelijk te zijn bespoten met het tegenwoordig in de westerse wereld
verboden DDT. Het stoof alle kanten heen. Het was vooral de bedoeling er luizen
mee te doden, de verspreiders van vlektyfus.
➧ In de
jaren na de oorlog wordt DDT in de landbouw gebruikt. In 1962 laat de Amerikaanse
biologe Rachel Carson met haar boek Silent
Spring de wereld inzien hoe schadelijk het middel is voor mens en dier. Het
middel komt nog jaren voor in moedermelk en is tot op heden aantoonbaar in het
vet van pinguïns. Het gebruik van het middel moet de gezondheid van de
verzwakte vluchtelingen niet positief hebben beïnvloed.
Nederland wachtte
op de mannen die in Duitsland werden tewerkgesteld. Bijna 300 duizend mannen
moesten terugkeren. Sommigen waren er snel. Pas vanaf eind mei arriveerden de
eerste georganiseerde transporten in Rotterdam. De repatrianten moesten zich
eerst melden om te worden gescreend. Er konden nog altijd vrijwilligers tussen
zitten. Die vielen wel snel door de mand, zij zagen er gewoon veel beter uit
dan de anderen.
In veel
gezinnen duurde het wachten lang of kwam er nooit een eind meer aan. Duizenden
kwamen niet meer terug. Nederland feestte en treurde. Ook het wachten op Jan en
Karel duurde maar. Wij wisten niets en bezorgd zagen wij steeds weer anderen
terugkeren. Verzwakt en vervuild zagen zij eruit en velen waren ziek. Schurft,
zweren, longontsteking, tuberculose, wonden aan de voeten teisterden de
thuiskomers. Er waren ook mannen verminkt door de oorlogshandelingen. Velen die
in Duitsland gevangen hadden gezeten, klaagden dat de regering niets voor hen
deed, terwijl zij Belgen en Fransen al zagen vertrekken. Er waren er genoeg,
die de officiële hulp niet hadden afgewacht en zelf waren vertrokken, onderweg
kleding en voedsel stelend van de Duitsers. En fietsen.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten