Het
machtsvertoon van de overheid maakte geen indruk op de bootwerkers, want wat viel er te verliezen, de havenondernemers
zochten uiteindelijk toch contact en willigden alle eisen in. Het daarbij
vastgestelde uurloon werd pas tweeëntwintig jaar later weer verhoogd ondanks
dat er op dat tijdstip weer vier grote stakingen waren geweest, maar intussen hadden
de havenondernemers zich eensgezind verenigd in de Scheepvaart Vereniging Zuid,
dat hielp.
Hoewel er nog
vele stakingen zouden volgen heeft Rotterdam toch een deel van zijn groei te
danken aan de betrekkelijke arbeidsrust vergeleken met andere landen.
Armoe, kommer
en kwel konden niet verhinderen dat er afleiding werd gezocht en in het
stadsdeel Feijenoord werd inmiddels dan ook gevoetbald, op het
Afrikaanderplein, het kleedlokaal van de spelers was in een snoepwinkel in de
Paul Krugerstraat. De club ‘Wilhelmina’,
die in 1908 werd opgericht kreeg negen jaar later een speelveld aan de Kromme
Zandweg, heette inmiddels ‘Feyenoord’ en kon nog weer eens twintig jaar later
pas in zijn stadion spelen (1937).
 |
| (Wikipedia) |
Over ‘Kniertje’ had zij het vaak, Anna. En
als zij in haar woonkeuken aan de Sumatraweg de pan van het vuur naar de
eettafel bracht, speelde zij haar soms na, al sloffend de draak stekend met
zichzelf als arm oudje. ‘De vis wordt
duur betaald’.
Om de figuur van Kniertje maar enigszins te benaderen moest
zij zich echter wel aanpassen en behoorlijk komedie spelen want Anna was
geenszins een sloffer maar een vieve stapper op blokhakken, kaarsrecht en
niet klein te krijgen. Het effect van haar gebogen houding was dan ook vooral
tragikomisch.
Maar
meelevend als zij was met anderen in ellende, liet ook de fictieve rampspoed
van ’Op hoop van zegen’ haar niet los
en zij vond daarbij een gewillig oor bij mijn ouders, die eveneens graag over
Heijermans’ toneelstuk spraken en vergelijkingen trokken met de werkelijkheid.
En dan had
Anna nog een reden om er de mond van vol te hebben, want met de herinnering aan
het toneelstuk kon zij terugzien op een van de weinige theaterbezoeken die zij
zich had kunnen veroorloven en daarover raakte zij al helemaal niet uitgepraat.
Net als over de ‘Bedriegertjes’, die
zij ooit eens had bezocht, een fonteinvloer in het landschapspark van kasteel
Rosendael in Gelderland, die op een willekeurig moment gaat spuiten als de
bezoekers er overheen wandelen.
‘You talk too much, Anna,
you talk too much’.
(wordt vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten