zondag 14 december 2014

ANNA'S JAREN (40) Andere tijd, andere kleding

De charleston. Dikke pret als Rieka de dans demonstreerde in onze kleine woonkamer op tweehoog, veelal nadat zij en Anna herinneringen hadden opgehaald aan die tijd. Toch was het niet zozeer nostalgie die aan hun verhalen ten grondslag lag; die gesprekken behelsden in de eerste plaats het besef dat vrouwen toen begonnen met uit de schulp te kruipen en zich te ontworstelen aan de klerikale druk tot het baren van zoveel mogelijk kinderen. Het mooie was dat zij dat niet deden door middel van demonstraties, zoals in latere tijden, maar door zich brutaalweg steeds minder van conventies aan te trekken en onder meer lekker de charleston te dansen.
(Foto Wikipedia)
Maar dat vrouwen ook vrijelijk in het openbaar begonnen te roken en zonder mannelijke begeleiding een glaasje dronken in het café, kon de goedkeuring van de conservatieven helemaal niet wegdragen, bovendien deden ze rouge op het gezicht, droegen ze korte jurkjes met franjes, lange zijden shawls en opvallende sieraden. Op het kort geknipte haar werden dophoedjes gedragen, de cloches.
Foei, foei, foei.
Mannen hadden vaak grote moeite met de toenemende zelfstandigheid van de vrouw, ze ergerden zich aan het gemak en de schaamteloosheid waarmee vrouwen in de openbaarheid traden en cafés en dansgelegenheden bezochten. Die vrouwelijke trendsetters werden in Amerika ‘flapper-girls’ genoemd, ofwel jonge wilde eenden, oorspronkelijk de benaming voor prostituees.
Een vaker waar te nemen fenomeen, door kopschuwheid weet de massa niet goed raad met een avant-garde en gaat in de aanval - of is het de verdediging - door zich denigrerend op te stellen.

Doordat het confectiekostuum betaalbaar was geworden, konden ook in Europa steeds meer arbeiders zich een mooi pak veroorloven, dat zij graag droegen buiten werktijd. Vooral in een stad als Rotterdam waar in haven en industrie veel fysieke arbeid plaatsvond, werd het als uiterst aangenaam ervaren in de vrije tijd de werkkiel te verruilen voor het kostuum, graag gecompleteerd met een hoed. Het effect was stijlvol als er tenminste niet werd gekozen voor een te  uitgesproken double-breasted jasje met te  opzichtige krijtstreep en te  breedgerande hoed op het hoofd, want dan zag je er al snel uit als een gangster. Iets te.  Maar over het algemeen ontstond er een stijlvoller straatbeeld dan dat van vandaag de dag met vaak het uiterlijk van een aanplakbord in verkiezingstijd, visueel vervuild met vale jeans, waarop T-shirts worden gedragen, soms met de meest onzinnige teksten bedrukt.
Fuck the Strawberry
Een warenhuis prees onlangs dergelijke wanproducten aan met ‘laat je kleding spreken’. Als je zo gekleed mocht denken dat je ook zelf nog wel iets wetenswaardigs hebt te vertellen, loop je toch het risico dat er tot de ander geen woord van doordringt omdat deze intussen je buik staat te lezen en dat dan waarschijnlijk over de rug van uitgebuite meisjes. Onder andere in India, Pakistan en Oezbekistan worden kinderen van school gehaald om katoen te plukken. In de spinnerijen van Zuid-India wonen vrouwen vaak gedwongen op het fabrieksterrein en krijgen zij het leeuwendeel van hun karige loon pas aan het eind van jarenlange contracten, zodat zij niet kunnen vertrekken op een tijdstip dat zij zelf wensen. In de kledingfabrieken van onder andere Bangladesh, India, Vietnam, Cambodja en China worden naaisters nog vaak geïntimideerd en soms seksueel misbruikt. 
(wordt vervolgd)
nnn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten