The Ink Spots vormden een uit zwarte zangers bestaand
kwartet, dat toen kennelijk minder moeite had met deze benaming dan menigeen nu
met de term ‘zwarte Piet’. Direct na de oorlog waren zij mateloos populair in
Nederland en ook Jan draaide hun platen grijs op zijn Perpetuum-Ebner, zijn
eerste pickup.
(Foto Wikipedia) |
Into each life
Some rain must fall
But too much is falling in mine
Into each heart
Some tears must fall
But someday the sun will shine
Some folks can lose the blues in their hearts
But when I think of you, another shower starts
Into each life
Some rain must fall
But too much is falling in mine
Some rain must fall
But too much is falling in mine
Into each heart
Some tears must fall
But someday the sun will shine
Some folks can lose the blues in their hearts
But when I think of you, another shower starts
Into each life
Some rain must fall
But too much is falling in mine
Tot zover het gekweelde gekwijlebabbel van The Ink Spots
maar dan kwam Ella en swingde het meteen ook
nog eens:
Into each life
Some rain must fall
But too much, too much, is fallin' in mine
Into each heart, some tears must fall
But someday- the sun will shine!
En het allermooiste moest
dan nog komen, want de bas ging dan declameren. Terwijl de anderen op de
achtergrond harmonieus humming hoorbaar waren, deed hij de tekst nog eens
dikketjes over: ‘Into each and every life
...’
‘Mooi hè’, mocht Jan dan vaak pretogen,
‘dat doet... eh, dat doet-ie omdat-ie dan effe niet hoeft te zingen.’
Jaja. Het was wel goed. Je kon intussen toch
maar beter benen maken want als Jan met zijn geintjes zo mooi zijn
mierentietjes probeerde te maskeren was de kans groot dat hij de naald nog een
tweede keer in de groef ging zetten.
Je zou het zo niet zeggen maar intussen
waren The Ink Spots met hun onophoudelijke showers wel de voorbode van een
complete klimaatverandering in de populaire muziek. Zij gaven niets minder dan
de opmaat naar rhythm and blues en rock and roll. The Ink Spots stonden, met
wisselende zangers, twintig jaar op de planken, tot 1954.
Jans niet al te omvangrijke discotheek bestond voornamelijk uit Amerikaans materiaal. Dat was immers de muziek van de bevrijders. Allereerst Louis Armstrong natuurlijk en naast The Ink Spots ook Frank Sinatra en verder de Andrews Sisters, drie echte zussen uit Minnesota die in latere jaren nog vaak werden geimiteerd , in Nederland onder andere door The Star Sisters. Tot ver in de jaren vijftig schalde hun hit uit 1937 nog uit de speakers. De Duitse titel was even over de oorlog heen getild. 'Bei Mir Bist du Schön'. 'Shein' schreven zij maar zij zongen, netjes op de tel , 'Bei mir bist du sjeen', want het moest rijmen op 'please let me explain'.
Jan was ook gek met de Mills Brothers. Vier zwarte zangers uit één nest, die het
barbershop-singing zo’n beetje hadden uitgevonden en de zwarte muziek
toegankelijker hadden gemaakt voor blanken; waarop zij dan ook weer kritiek
mochten incasseren. Maar zij hielden het maar liefst meer dan vijftig jaar vol
op de podia, tot 1982. Ik moet bekennen dat bij het nog weer eens beluisteren
van onder andere hun ‘April in Paris’, gezongen bij de band van Count Basie, de
koude rillingen van toen zomaar kunnen worden herbeleefd. Attenooieleheine, wat
konden die gasten moeiteloos swingen!
Het had nog tot het eind van de jaren dertig geduurd dat de
jazz-zangeres Billie Holiday faam ging
verwerven met Strange Fruit, niet
bepaald een kinderliedje en ook niet lekker
gemaakt voor het blanke gehoor maar een nummer dat een beklemmend beeld
geeft van de lynchpartijen in de zuidelijke staten van de VS.
Southern trees bear strange fruit,
Blood on the leaves at the root,
Black bodies swinging in the southern breeze,
Strange fruit hanging from the poplar trees.
Een blanke
onderwijzer had het gedicht geschreven, onder het pseudoniem Lewis Allen. Hij schreef het naar aanleiding
van een foto die hem onder ogen kwam, een foto van twee gelynchte, zwarte
mannen. Er werd in die tijd zo openlijk uitgekomen voor de extreme agressie
tegen zwarten, dat dergelijke foto’s langs de deur werden verkocht, leuk voor
op het dressoir.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten