Zeeland
was grotendeels bevrijd, op Schouwen-Duiveland na. Nog in december moesten daar
alle mannen van zeventien tot veertig jaar zich melden voor de Arbeitseinsatz.
Gemeenteambtenaren van de nog bewoonde dorpen kregen de opdracht lijsten te
verstrekken met hun namen en verblijfplaatsen. Meteen lieten twee ambtenaren in
Renesse het bevolkingsregister door het verzet weghalen. Het werd begraven. De
ambtenaren moesten zo snel mogelijk zien onder te duiken op het eiland, dat
voor een derde deel onder water was gezet. Het verzet was al een tijdje van
plan de Oosterschelde over te steken om de geallieerden te helpen aan
uitgebreide informatie over Duitse strategische posities in het gebied. Er werd
besloten de twee ambtenaren mee te nemen. De geallieerden werd gevraagd om ’s
nachts een boot met zeventien man op te pikken.
Het ging
fout. Eerst door het slechte weer, en bij een volgende poging moesten de mannen
terugkeren omdat er geen contact kwam met de ophaalboot. Zij raakten daarbij in
een vuurgevecht met een Duitse patrouille. Een man raakte zwaargewond en zes
mannen wisten te ontsnappen. De mannen werden per boot door de Duitsers
afgevoerd. Er sprong er nog een overboord, een Armeense militair. Hij verdronk.
De tien mannen werden gemarteld. Zij lieten niets los. Omdat zij hadden
geprobeerd contact met de vijand te maken, werden zij opgehangen. De
zwaargewonde man stierf aan zijn verwondingen en werd alsnog bij zijn makkers
opgehangen. Als de zes ontsnapten niet binnen 48 uur werden gegrepen, zouden de
Duitsers ook andere burgers van het eiland ophangen. Vier man meldden zich. Zij
overleefden het, net als de andere twee die niet gevonden werden.
Glenn Miller (Foto: Wikipedia) |
Enkele
dagen later stak Glenn Miller Het Kanaal over. Ook dat ging fout. Miller was al
twee jaar in dienst van het Amerikaanse leger en inmiddels orkestleider van de
‘Army Air Force Band’, waarmee hij zich voor de taak zag gesteld de soldaten op
te beuren. Hij hield praatjes voor de radio en trad met zijn band op in
propaganda-uitzendingen. Op 15 december vertrok hij per vliegtuig vanuit
Engeland naar Parijs om daar een kerstconcert te geven. Hij kwam er niet aan.
Er kwam een officiële verklaring dat het vliegtuig tijdens slecht weer was
neergestort. En omdat zijn lichaam niet werd gevonden kwamen ook de
speculaties. Het toestel zou zijn geraakt door ‘friendly fire’, doordat het net
onder Engelse bommenwerpers vloog, die hun bommen dropten nadat zij een missie
hadden moeten afbreken. En de verhalen werden steeds wilder, Millers
verdwijning zou in scène zijn gezet waarna hij zou zijn gedropt als spion,
betrapt door de nazi’s en vermoord. Waarschijnlijk was de combinatie van slecht
weer en een mankement aan het toestel de ware oorzaak van het ongeluk.
In 1954 komt
de film over Glenn Millers leven, ‘The Glenn Miller Story’ met James Stewart en June Allyson in de hoofdrollen.
Een dag na
het verdwijnen van Glenn Miller overrompelden De Duitsers de geallieerden in de
Ardennen met een totaal onverwacht tegenoffensief. De westerse
inlichtingendiensten hadden wel aanwijzingen.
Er werd echter aangenomen dat de Duitsers niet meer in staat waren om
een effectieve aanval te beginnen. De Duitsers hadden echter kans gezien om,
gekleed als Amerikaanse soldaten, te infiltreren en verbindingen te saboteren.
Dat gebeurde onder leiding van de man die Mussolini destijds zo spectaculair
bevrijdde, Otto Skorzeny. Het offensief bleef desalniettemin een wanhoopsdaad
van Hitler, de zijn zin had doorgedreven tegen de adviezen van zijn generaals
in. Na de mislukte aanslag was zijn paranoia groter dan ooit en legde hij elk
kritisch woord van anderen uit als een kiemende samenzwering tegen hem, de
grote leider.
Het
offensief werd binnen drie weken tot stilstand gebracht doordat de Duitsers
kampten met brandstoftekort en verder niet meer in staat waren hun verliezen op
te vangen. Zij waren wel nog even flink tekeergegaan door gevangen genomen
soldaten zonder meer dood te schieten. En op de valreep kwamen zij tot de
wanhoopsdaad om via een luchtaanval te proberen zoveel mogelijk geallieerde
vliegtuigen op de grond te vernietigen. Het kostte hen veel ervaren piloten.
Skorzeny
zou nog meermaals van zich doen spreken
Het besef
dat de oorlog niet lang meer ging duren bleef groeien en hield de mensen op de
been. Dat was maar goed ook, want het leven werd met de dag moeilijker. Vooral
in de grote steden in het westen werd de situatie steeds nijpender. Het zuiden
genoot al van de nieuwe vrijheid en in het noorden werd de strijd tussen verzet
en alles wat de Duitsers diende almaar grimmiger. Executies door de Duitsers
bleven toenemen.
(wordt
vervolgd)
nnn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten